Tempera i gwasz

Nazwa tempera pochodzi od łacińskiego słowa „temperare”, czyli rozpuszczać  pigmenty (barwniki) w wodzie. W Średniowieczu i aż do XV w. była najczęściej
używaną techniką w Europie. W historii produkcji tempery wykorzystywano  rozmaite spoiwa jak kleje zwierzęce, gumy, kazeinę, mleko i jajko.
Cechą charakterystyczną tempery jest dobre krycie i znaczna gęstość, tak że nawet po rozcieńczeniu wodą farba nadal posiada strukturę i spoistość.
Gwaszem nazywamy temperę na bazie gumy arabskiej